Elkaar vertellen over ervaringen en de spiegel af en toe voorhouden
Cees (Gouda)

Lang moest ik nadenken of ik na een wat mindere ervaring weer zou meedoen aan een training 'Stoppen met roken'. Uiteindelijk heb ik me opgegeven, want diep in mijn hart wilde ik wel maar de 'rookmaat' in mij riep dan steeds: "Het gaat toch goed, waarom zou je?". Ja, tot nu toe wel!

Op 7 januari was het dan zover. De start van de training 'Stoppen met roken'. Al snel bleek dat de opzet duidelijk anders was dan de training 'Pak je Kans'. Het groepsproces voerde nu de boventoon en de trainer was de stuwende en motiverende factor in het hele verhaal. Niet alleen luisteren, maar aan de slag!

Tijdens de 1e training werd kennis gemaakt met de medestoppers, dit middels een stukje persoonlijk verhaal. Deze 1e training heb ik als schokkend ervaren, immers ik zat daar als gezond persoon terwijl anderen hun verhaal deden met als bijlage de meest ernstige ziektes welke je niemand zou toewensen. Daar zat ik dan met een uitdaging : Stoppen met roken.

De daarop volgende trainingen waren gewijd aan het moment van stoppen en een heldere uitleg over de voor- en nadelen van medicijnen en andere hulpmiddelen. Ook werd er tijdens één van de trainingen dieper ingegaan op de persoonlijke situatie, levensweg en werk. Hierbij kwamen voor mij verrassende elementen naar voren, welke ik niet achter medestoppers had gezocht.

De stopdag! Uiteindelijk was het dan zo ver. De één wat eerder dan de ander dit als gevolg van de gebruikte medicijnen. Vanuit onze trainer werd goed ingegaan op de kommer en kwel welke we moesten doorstaan. Ook werden zgn. buddy's benoemd, daar kon je elkaar dan mee motiveren en ondersteunen. Maar uiteindelijk moest je het natuurlijk zelf doen en willen.

De vervolgtrainingen gingen steeds meer het groepsbesef vormgeven, daar lag vooral de grote motivator van deze training. Elkaar vertellen over ervaringen en de spiegel af en toe voorhouden. Had iemand een zwak moment dan stond iedereen op om elkaar van raad en daad te voorzien.

Vandaag 18 februari 2013, de laatste dag van de training. Geweldig, iedereen heeft nog niet gerookt, een prestatie om trots op te zijn. Natuurlijk gaan we niet allemaal fluitend de niet roken levensfase in, want onze vriend blijft maar op onze schouder zitten. Het zal nog wel een poosje duren voordat hij totaal is verdwenen. Maar nu we zo ver zijn gekomen en we allemaal een persoonlijke overwinning hebben behaald slaan we deze non-vriend wel van onze schouder af.

Vanuit het groepsproces is duidelijk de wens naar voren gekomen om elkaar in de komende tijd te blijven ondersteunen. Want nieuwe valkuilen zullen zich steeds manifesteren, maar weg ermee!
Ik heb deze training als zeer waardevol ervaren en zal het roken niet meer in mijn leven laten komen. Dit zal ik dan ook dagelijks evalueren, want iedere dag is weer een dag in de toekomst. Mijn dank gaat zeker uit naar onze trainer Hanneke Leroux welke deze training op een zeer goede wijze heeft neergezet. Ook na deze training blijft zij voor ons aanspreekbaar, wat wil je nog meer?